Βάσει
πρόσφατου διαγγέλματος της Κυβέρνησης, η δύσκολη για όλους μας περίοδος
της Καραντίνας και του επιβεβλημένου Εγκλεισμού σε λίγες ώρες θα
αποτελεί πλέον παρελθόν. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να
επιδείξουμε εξίσου μεγάλη Προσοχή και Υπευθυνότητα στην προσπάθειά μας
να επιστρέψουμε στην Κανονικότητα.
Ένα
μείζον δίλημμα, που προέκυψε, ήταν η επιστροφή μας ή όχι στα Σχολεία,
συνεκτιμώντας όλες τις παραμέτρους της επικινδυνότητας ενός τέτοιου
ομολογουμένως τολμηρού εγχειρήματος.
Πολλοί συνάδελφοι Εκπαιδευτικοί αλλά και γονείς δεν έκρυψαν τους φόβους τους, εκφράζοντας μάλιστα έντονες αντιρρήσεις.
Πολλοί συνάδελφοι Εκπαιδευτικοί αλλά και γονείς δεν έκρυψαν τους φόβους τους, εκφράζοντας μάλιστα έντονες αντιρρήσεις.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μία απλή απόφαση. Ωστόσο, κάθε σοβαρής απόφασης εύλογα εγείρονται και προβληματισμοί:
1)
Στη διάρκεια της Πανδημίας, άραγε, δεν εμπιστευτήκαμε τους ειδικούς
Επιστήμονες τους Λοιμωξιολόγους για το πώς έπρεπε να ενεργήσουμε; Τώρα,
λοιπόν, γιατί δεν επιδεικνύουμε την ίδια εμπιστοσύνη για να επιστρέψουμε
στην πολυπόθητη Κανονικότητα, αλλά τους αμφισβητούμε; Έχοντας, μάλιστα,
απτά και με αριθμούς τα αποτελέσματα της θετικής πορείας της Πανδημίας
στη χώρα μας;
2)
Οι γιατροί δεν έδωσαν σαφείς οδηγίες για τα προληπτικά μέτρα που πρέπει
να τηρηθούν από όλους μας στην σχολική μονάδα; Μήπως δεν είμαστε
επαρκώς ενημερωμένοι ως προς αυτά;
3)
Τα σχολεία με τους μαθητές μας δεν αποτελούν μέρος της κοινωνίας και
της Κανονικότητας; Με ποια λογική θα πρέπει να εξαιρεθούν, λοιπόν;
4)
Μήπως είναι πιο συνετό, ως εχέφρονες Πολίτες, να εστιάσουμε στην
υιοθέτηση μιας καινούργιας, αποτελεσματικής συμπεριφοράς στις κοινωνικές
μας συναναστροφές, χωρίς να αποφεύγουμε την ίδια την Ζωή;
5)
Εξάλλου δεν προβλέπεται και στην περίπτωση των Σχολείων να γίνεται
συνεχής επαναξιολόγηση της απόφασης από την αρμόδια Επιστημονική
επιτροπή, όπως γινόταν μέχρι τώρα για την καθημερινότητά μας;
6)
Μήπως τελικά θα ήταν χρήσιμο τα παιδιά μας να επιστρέψουν και για
λόγους επανένταξης στο Φυσικό τους Περιβάλλον, που δεν είναι άλλο από το
Σχολείο μας;
7)
Τον Σεπτέμβριο, που θα λειτουργήσουν εκ νέου τα Σχολεία μας, δεν θα
ελλοχεύουν πάλι οι ίδιοι κίνδυνοι, όσο ακόμη δεν έχει βρεθεί το φάρμακο
για την αντιμετώπιση του Ιού;
8)
Όταν σε λίγες μέρες ανοίξουν τα κέντρα εστίασης και οι καφετέριες, οι
γονείς θα είναι σε θέση να οριοθετήσουν τους Εφήβους του σπιτιού;
Τέλος,
χωρίς ασφαλώς να είμαι ειδικός, εκτιμώ ότι καλό θα ήταν να μας
απασχολήσει πλέον σοβαρά τόσο ως γονείς όσο και ως Εκπαιδευτικούς και η
Ψυχική Υγεία και ισορροπία των παιδιών μας. Ο μόνος τρόπος για να
νικήσουμε τον Φόβο μας είναι να τον αντιμετωπίσουμε... Εξάλλου όλες οι
δύσκολες αποφάσεις απαιτούν ρίσκο και σε αυτή την νέα πορεία εκτιμώ ότι
δεν είμαστε Μόνοι μας...Τουλάχιστον τα γεγονότα μέχρι στιγμής αυτό
απέδειξαν...
Ήγγικεν η ώρα να γυρίσουμε σελίδα...
Καλή μας Αρχή, λοιπόν,
με Προσοχή, Υπευθυνότητα, Σύνεση και Αισιοδοξία (!) Η Ζωή μας είναι κάπου εκεί έξω όχι στη γυάλα!
Προχωρούμε Ενωμένοι για να τα καταφέρουμε (!)
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε...