Απάντηση σε άρθρο (3/8/2015)
του Δημήτρη Μαντέκα, Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Ευρυτανίας: «Δυισμός ή Σχιζοφρένεια;»
Σύντροφε
Μαντέκα, «βάλε το σπαθί στη θήκη» - «μέτρησε μέχρι το δέκα» και κάτσε να κουβεντιάσουμε.
Δεν είναι η ώρα για αλληλοσπαραγμούς, ούτε για συντροφικά μαχαιρώματα, πολύ δε περισσότερο,
για κτυπήματα κάτω απ την μέση.
Οι ώρες είναι δύσκολες, οι πλέον δύσκολες,
τόσο για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη χώρα ολόκληρη για όλο τον Ελληνικό
λαό. Ο πρωθυπουργός της χώρας και πρόεδρος μας ο Αλέξης Τσίπρας, δηλώνει σε
όλους τους τόνους, πώς υπέκυψε σε εκβιασμούς! Έχει παραδοθεί και βρίσκεται σε χέρια
αδίστακτων εκβιαστών και τοκογλύφων!!
Συνεπώς, συζητήσεις,
στελεχών – μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ,
για το εάν σωστά έπραξε ή εάν υπήρχαν ή δεν υπήρχαν προτάσεις, είναι
αφέλεια να νομίζει κανείς ότι οδηγούν κάπου. Αυτά είναι αδιέξοδα και δεν
οδηγούν παρά μόνο στην αποδοχή της ήττας.
Οφείλουμε λοιπόν,
έχουμε καθήκον και υποχρέωση, όσοι πιστέψαμε και πιστεύουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, στις ΟΜΟΦΩΝΕΣ
αποφάσεις του και στις ΒΑΣΙΚΕΣ αρχές λειτουργίας του, δηλαδή στην ΕΝΟΤΗΤΑ μέσα
από την διαφορετικότητα και στην συνύπαρξη διαφορετικών τάσεων και απόψεων, και
στο πρόγραμμά του ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ - ΠΡΩΤΑ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ
ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, να κρατήσουμε το κόμμα ΕΝΩΜΕΝΟ. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό και να συμβάλουμε στον αγώνα για την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
τόσο του κόμματος, όσο και της χώρας ολόκληρης.
Τώρα, προσπερνώ το
γεγονός, ότι δεν υπήρχαν προτάσεις. Ο ισχυρισμός όμως αυτός, δεν αναιρεί το γεγονός,
πώς δεν θα πρέπει και να βρεθούν καθώς, η παράδοση της χώρας δεν αποτελεί, ούτε
πρόταση ούτε λύση. Ποια είναι η πρόταση; Ο καλύτερος και ποιο σύντομος δρόμος; Αυτά, θα
πρέπει να τα βρούμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, όμως, με τα κουμπούρια μέσα.
Δεν
θα απαντήσω βέβαια, στα απαξιωτικά σου λόγια, ούτε, στα δηλητηριώδεις βέλη προς
τους βουλευτές που ψήφησαν ΟΧΙ. Ξέρω, αυτά δεν είναι δικά σου. Είναι αντιγραφή
πανομοιότυπων εντύπων, που διακινούνται δυστυχώς – από ελαχίστους ευτυχώς – ανά
την Ελλάδα. Απλώς, σε σένα έτυχε ο κλήρος, να παίξεις, αυτόν τον άχαρο ρόλο,
και μάλιστα, με τον τίτλο του Γραμματέα της Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ, εκπροσωπώντας
δήθεν, όλα τα μέλη, και τους φίλους του
ΣΥΡΙΖΑ, της Ευρυτανίας.
Δεν θα υπερασπιστώ τον σύντροφο Θωμά Κώτσια.
Δεν χρειάζεται εξ άλλου. Καθώς, δεν κινείτε με βάση την συνείδηση του, όπως εσύ
λες, παρά μόνο, με αυτά που ορίζουν οι ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση
το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός μας. ‘Ως υπηρέτης βουλευτής λοιπόν, υλοποιεί
ακριβώς, αυτό που κλήθηκε να υπηρετήσει. Κρατάει την υπόσχεσή του, και δεν
κάνει τα ίδια με τους προκατόχους του. Με ότι αυτό και αν συνεπάγεται. Κρατάει
το λόγο του - σε μια από τις χιλιοειπωμένες υποσχέσεις - απάντηση, στα
αγωνιώδεις και προδομένα βλέμματα των συμπατριωτών μας. Δεν θα σας προδώσουμε,
έλεγε και ξανάλεγε ο σ. Θωμάς - παρουσία μου - σε όλα τα χωριά του Δήμου
Αγράφων, που για αρκετές φορές – προεκλογικά – μαζί περπατήσαμε. ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣΕ
λοιπόν, και ΚΡΑΤΑΕΙ το ΛΟΓΟ του, μην το
κάνουμε και αυτό είδος προς εξαφάνιση.
Σύντροφε
Δημήτρη, δεν ξέρω τι γίνεται στο Καρπενήσι. Στα χωριά των Αγράφων όμως, τα
πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο “ λόγος“, για τον πολύ κόσμο, είναι ακόμα ιερή λέξη, είναι συμβόλαιο. Ξέρεις,
οι ποιο πολλές ιδιοκτησίες είναι ακόμα χωρίς χαρτιά, αλλά, πατροπαράδοτα όμως,
βασίζονται στο λόγο. Να κρατάς το λόγο σου, μου έλεγε ο πατέρας μου, όποιος και
να είναι αυτός.
Να
μην γίνεις “ Είπας - Ξείπες” – να μην “λες και ξελές” - μην “τάζεις και ξετάζεις” είναι φράσεις, που
γαλουχηθήκαμε – μεγαλώσαμε με αυτές.
Κατά συνέπεια Δημήτρη μου, άσε το σ. Θωμά, άστον να περιπατάει περήφανα και με
ψηλά το κεφάλι όπως πάντα, και μην τον τραβάμε απ’ τα παντζάκια. Ο δρόμος της
παράδοσης και της φυλακής, δεν είναι καλός σύμβουλος. Και, αν δεν μπορούμε,
εμείς να είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, τουλάχιστον, ας αφήσουμε και κανέναν έξω από αυτές,
ίσως μας χρειαστεί.
Υ.Γ. Σύντροφε Δημήτρη, προσωπικά, δεν τελείωσα κάποιο πανεπιστήμιο, ούτε
το γυμνάσιο κατάφερα να τελειώσω, όμως, στο δημοτικό έμαθα πολύ καλά την
αριθμητική και να ξεχωρίζω τους αριθμούς.
Το 39% λοιπόν, του ΝΑΙ, είναι πολύ μικρότερο από το 61% του ΟΧΙ. Η μία
ψήφος του προέδρου σ. Αλέξη Τσίπρα – που άλλαξε τις αποφάσεις- είναι
μικρότερη των ΟΜΟΦΩΝΩΝ αποφάσεων του
συνεδρίου και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξέρεις
Δημήτρη μου, εμείς στη αριστερά είμαστε αλλιώς. Δεν είμαστε αρχηγικό κόμμα. Να
σου θυμίσω μάλιστα, η πρόταση στο καταστατικό συνέδριο – από την πλευρά του
προέδρου - να γίνουμε αρχηγικό και χωρίς τάσεις - συνιστώσες κόμμα,
καταψηφίστηκε από το 98% των συνέδρων!! Είμαστε (ακόμα) λοιπόν, κόμμα των
συλλογικών αποφάσεων, πορευόμαστε με αυτές, τις σεβόμαστε και αγωνιζόμαστε να
πραγματοποιηθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τσιφλίκι, ούτε των εκάστοτε προέδρων,
ούτε των τυχόν Γραμματέων Νομαρχιακών Επιτροπών. Όλα τα μέλη του, έχουν τα ίδια
δικαιώματα και την ίδια ψήφο, και κανείς δεν δικαιούται και δεν νομιμοποιείται,
να ορίζει το ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει, τελεία.
Εάν
τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλαχτεί σε ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, καλό
ταξίδι, και ραντεβού στα γουναράδικα….
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2015
Κώστας Νικολάου:
Ιδρυτικό μέλος, του Συνασπισμού και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ
