Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

AGRAFA NEWS ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Μάθε και δράσε Ιστοριάκι 24 www.politizo.gr Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει, αν είσαι άρχοντας

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Μάθε και δράσε Ιστοριάκι 24 www.politizo.gr Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει, αν είσαι άρχοντας
Ο Βοριάς φυσούσε δυνατά και κατέβαζε μια τσουχτερή παγωνιά από τις χιονισμένες πλαγιές του κοντινού βουνού. Οι άνθρωποι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους, μα μια μικρή παρέα παρακολουθούσε τις ειδήσεις στην τηλεόραση του καφενείου της Πολυξένης, που έφτιαχνε την καλύτερη μελόρακη. Μαζί τους και ο Μενέλαος, που είχε εκλεγεί παληά άρχοντας. Πολύ κουβέντα γινόταν στις ειδήσεις, διότι ο εισαγγελέας είχε ζητήσει «την άρση της ασυλίας» ενός τωρινού άρχοντα.
Ο Βαγγέλης, που ήξερε λίγα γράμματα, μα ήθελε να μαθαίνει πολλά, ρώτησε τον παληό άρχοντα τι ήταν αυτό το πράγμα. Ο Μενέλαος χαμογέλασε και του είπε πως :
«Οι άρχοντες ό,τι και να κάνουν δεν τους πιάνουν τα δικαστήρια. Όταν όμως, οι δικαστές μάθουν ότι κάποιος τους, έκανε μεγάλο κακό, τότε γυρεύουν από τους άλλους άρχοντες, στη Βουλή, να τους επιτρέψουν να τον δικάσουν και αυτοί αποφασίζουν το ναι, ή το όχι.»
Ο πάντα προπέτης Κωσταντής, πετάχτηκε και είπε:
«Δηλαδή Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει. Είναι φως φανάρι, πως τα κάνουν πλακάκια μεταξύ τους και την βγάζουν, πάντα, όλοι καθαρή. Και γιατί, παρακαλώ, να μην δικάζονται κι αυτοί, όπως όλος ο κόσμος ; Ίσα-ίσα που θα έπρεπε να δικάζονται πιο βαρειά, διότι η ζωή του άρχοντα πρέπει να είναι τύπος και υπογραμμός. Αν αυτοί παρανομούν, εμείς οι απλοί άνθρωποι τι θα κάνουμε; Θα φάει ο ένας τον άλλο;»
Ο παληός βουλευτής σοβάρεψε και του είπε ότι έχει δίκηο, μα πρέπει να σκεφτεί, ότι αν ο καθένας μπορεί να πηγαίνει τους άρχοντες στα δικαστήρια, για ψύλλου πήδημα, τότε θα ήταν συνέχεια εκεί, διότι οι άρχοντες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πράγματα που μπορεί να είναι καλά για τους πολλούς, μα κακοφαίνονται σε μερικούς.
Αν οι άρχοντες, αντί να νοιάζονται για την πρόοδο της χώρας, περνούν τον καιρό τους στα δικαστήρια, για να αποδείξουν ότι σωστά έπραξαν, τότε δεν θα έχουν ούτε χρόνο, ούτε όρεξη, να πηγαίνουν τον τόπο μας μπροστά.
Ο κυρ Θάνος, που ήταν μαζί τους, σκεφτόταν όλα αυτά πού άκουσε και με χαμηλή φωνή και ήρεμο ύφος είπε :
«Συμφωνώ κι εγώ με όλα αυτά που είπατε, μα λέω, με το φτωχό μου μυαλό : Καλά, να μην πηγαίνουν οι άρχοντες στα δικαστήρια για όσα πολιτικά έχουν αναλάβει να κάνουν, μα για τα υπόλοιπα, γιατί να προστατεύονται; Άμα ένας άνθρωπος έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς τιμωρία, όλο και μπαίνει στον πειρασμό του κακού. Τον εαυτό τους, λοιπόν, εξυπηρετούν με αυτήν την ασυλία, όπως τη λένε, για να παριστάνουν τα μεγάλα αφεντικά και όχι εμάς.»
Ο παληός Δάσκαλος, που ήταν συχνά στην παρέα τους, μα σπάνια μιλούσε και μόνο για πράγματα που δεν είχαν σχέση με τα κόμματα, αλλά με την τιμιότητα των αρχόντων, κούνησε σκεπτικός το κεφάλι του και είπε.
«Αφού, τα όσα κάνουν οι άρχοντες, μένουν με την ασυλία στο σκοτάδι, οι παρανομίες τους όλο και φουσκώνουν, διότι έχουν την δύναμη να τις σκεπάζουν. Την τιμή, που τους κάνουμε να τους βάζουμε πάνω από το κεφάλι μας, την κάνουν εργαλείο για να υποστηρίζουν τα δικά τους συμφέροντα, αντί τα δικά μας. Γι αυτό ακούμε ολοένα και για καινούρια σκάνδαλα.
Είναι μια απαράδεκτη πραγματικότητα, που πρέπει να ανατραπεί άμεσα.
Τα προνόμια των αρχόντων πρέπει να περιοριστούν στην αυστηρά πολιτική τους δραστηριότητα. Δεν δικαιούται να έχουν δικαιώματα κυριάρχου, με δικαιολογία την διευκόλυνση εκτέλεσης των καθηκόντων του.
Αντίθετα, πρέπει να έχει δεσμεύσεις σαν κοινωνικό πρότυπο και η τιμωρία του, για τυχόν ποινικά ή αστικά αδικήματα, να είναι διπλάσια αυτών του απλού πολίτη».
Η Πολυξένη, που έφερνε άλλη μια δόση μελόρακες, παρά που ποτέ δεν έμπαινε σε συζητήσεις των πελατών της, ένοιωσε την ανάγκη να τους πει γι αυτό το πράγμα, που αφορούσε σε όλους :
« Όπως σας τα λέει ο Δάσκαλος και ο κυρ Θάνος είναι. Τόσα χρόνια που έρχονται και βγάζουν λόγους εδώ μέσα, τους βλέπω και τους ακούω, να μην λογαριάζουν κανέναν Και μάλιστα, όσο πιο πολύ καιρό έχουν κάνει άρχοντες, τόσο πιο πολύ παριστάνουν τα αφεντικά. Κανένας δεν πρέπει να γίνεται άρχοντας παραπάνω από μια φορά, άντε με το ζόρι άλλη μια φορά. Όχι, που μένουν χρόνια μερικοί άρχοντες και καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια, θαρρώντας μας για υποταχτικούς τους. Συγγνώμη που μπήκα στην κουβέντα σας, μα στεναχωριέμαι κι’ εγώ, με τον τρόπο τους.»
Ο πολυταξειδεμένος Βασίλης χτύπησε παλαμάκια, πειράζοντας την Πολυξένη και της είπε χαμογελαστά :
«Μπράβο, καλά έκανες και τα είπες, διότι εσύ βλέπεις πιο πολλά από εμάς. Να προσθέσω κι εγώ ότι στις ξένες χώρες που πήγα, πουθενά δεν μπορούν οι άρχοντες να κάνουν όσες θητείες θέλουν, ούτε να ξεφεύγουν από τα δικαστήρια όταν κάνουν στραβοτιμονιές. Και ακόμη, ότι δεν μπορούν να φεύγουν από το ένα κόμμα και να πηγαίνουν στο άλλο, όσο είναι άρχοντες. Άμα τσακωθούν, τα παρατάνε και μπαίνουν άλλοι στη θέση τους. Δεν δέχονται οι άλλοι λαοί, να ψηφίζουν έναν για άρχοντα και αυτός να μπορεί να πηγαίνει με τους απέναντί τους.
Μα κάνουν και κάτι άλλο πιο έξυπνο. Τους υποχρεώνουν, μια φορά το χρόνο,
Να μαζεύονται οι άρχοντες και αυτοί που τους ψήφισαν και να τους δίνουν λογαριασμό, του τι έκαναν την χρονιά που πέρασε. Κι άμα δεν είναι αρκετά, μπορούν οι απλοί άνθρωποι να τους ξηλώσουν, πριν την ώρα τους και να διαλέξουν άλλους. Δεν γίνεται συχνά αυτό, μα το ότι υπάρχει αυτό το μπόρεμα, θυμίζει στους άρχοντες, πως το μεγάλο αφεντικό δεν είναι οι ίδιοι, αλλά οι απλοί άνθρωποι που τους ψηφίζουν. Έτσι και για την γνώμη τους νοιάζονται και προσέχουν να κάνουν τα σωστά»
Ο Μενέλαος, ο συνταξιούχος άρχοντας, άκουσε σκεφτικός όλες αυτές τις παρατηρήσεις και θυμόταν με πόση ευκολία έκανε πως δεν καταλάβαινε παρανομίες άλλων αρχόντων. Πόσοι είχαν πάρει το αρχοντιλίκι για επάγγελμα σε όλη τους την ζωή, πόσοι άρχοντες έκαναν το δικό τους, λέγοντας πως αλλιώς θα πάνε με τους απέναντι. Ναι είπε μέσα του, έχουν δίκηο τούτοι οι απλοί άνθρωποι. Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα, για να υπηρετούν οι άρχοντες τα συμφέροντα του λαού και όχι τα δικά τους. Έτσι μόνο, θα βρούμε, όλοι μαζί άρχοντες και απλοί άνθρωποι, τον δρόμο της προκοπής, για να φύγει η μιζέρια και να τελειώσουν τα βάσανα όλων μας.
Τα κατάφεραν ; Έ, κι αυτό είναι μια άλλη ιστορία.