Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Στην καρδιά της Ρούμελης το 3ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο.



     Του Ζιαζιά Κωνσταντίνου           Αντιστράτηγος Ε.Α., Πρώην Αρχηγός Στρατού
Πρόσφατα στην καρδιά της Ρούμελης ,στην ιστορική Λαμία ,πραγματοποιήθηκε το 3ο Παγκόσμιο Συνέδριο Σαρακατσαναίων ,με απόλυτο επιτυχία.
Συγχαρητήρια στον πρόεδρο της ΠΟΣΣ και στην οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου.
Οι Σαρακατσαναίοι είναι ένα πανάρχαιο πρώτο ελληνικό φύλο.
Ο πρώτος επιστήμονας που μελέτησε εκτενώς τους Σαρακατσαναίους είναι ο Δανός γλωσσολόγος Κάρστεν Χεγκ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης . Ταξιδέψε στην Ελλάδα την δεκαετία του 1920 και μελέτησε τη διάλεκτο και τις παραδόσεις τους. Υποστηρίζει οτι οι Σαρακατσάνοι είναι αρχαιοελληνικό φύλο.
Ο Στέφανος Γρανίτσας χαρακτηρίζει τους Σαρακατσαναίους ως τους "καταλαγοτερους Ελληνες".
Ο καθηγητής Δημήτριος Γεωργάκας απέδειξε οτι η σαρακατσάνικη διάλεκτος είναι απηλλαγμένη απο ξενισμους και τους θεωρεί αρχαίο νομαδικό ελληνικό φύλο.
Ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός σε σχετική έρευνα συμπαιρένει πως οι Σαρακατσάνοι αποτελούν τον αρχαιότερο λαό της Ευρώπης και πως η γλώσσα τους ,αμιγώς ελληνική, πρωτοεμφανίζεται στα βουνά της Πίνδου και συνδέεται με την πρώτο ελληνική γλώσσα.
Οι Σαρακατσάνοι έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στους αγώνες του Έθνους.
Στην έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού του 1970 αναφέρεται:
"Οι Σαρακατσαναιοι ήσαν ακέραιοι και γνήσιοι Έλληνες και έζων διεσπαρμένοι εφ ολοκλήρου της Χερσονήσου του Αιμου . Εις την Κεντρικην Μακεδονίαν περίφημες ήσαν οι οικογένειες των Σαρακατσαναιων ,οι οποίοι υψίστης υπηρεσίας προσεφερον εις τον Ελληνικον αγώνα........Τα γνήσια ελληνικά χαρακτηριστικά των διατηρούν οι Σαρακατσαναίοι εις το ακέραιον και επι των ημερών μας".
Ο ποιητής "του βουνού και της στάνης " Κωστας Κρυστάλλης με το ποίημα του "ο Σταυραετός "εκφράζει τους καημούς και τους πόθους των Σαρακατσαναίων:
Μπεζέρισα νὰ περπατῶ στοῦ κάμπου τὰ λιοβόρια.
Θέλω τ᾿ ἀψήλου ν᾿ ἀνεβῶ ν᾿ ἀράξω θέλω, ἀητέ μου,
μέσ᾿ στὴν παλιά μου κατοικιά, στὴν πρώτη τὴ φωλιά μου,
Θέλω ν᾿ ἀράξω στὰ βουνά, θέλω νὰ ζάω μ᾿ ἐσένα.
Θέλω τ᾿ ἀνήμερο καπρί, τ᾿ ἀρκούδι, τὸ πλατόνι,
καθημερνή μου κι ἀκριβὴ νὰ τἄχω συντροφιά μου.
Κάθε βραδούλα, κάθε αὐγή, θέλω τὸ κρύο τ᾿ ἀγέρι
νἄρχεται ἀπὸ τὴν λαγκαδιά, σὰν μάνα, σὰν ἀδέρφι
νὰ μοῦ χαϊδεύει τὰ μαλλιὰ καὶ τ᾿ ἀνοιχτά μου στήθη.
Θέλω ἡ βρυσούλα, ἡ ρεματιά, παλιὲς γλυκές μου ἀγάπες
νὰ μοῦ προσφέρνουν γιατρικὸ τ᾿ ἀθάνατα νερά τους.
Θέλω τοῦ λόγγου τὰ πουλιὰ μὲ τὸν κελαϊδισμό τους
νὰ μὲ κοιμίζουν τὸ βραδύ, νὰ μὲ ξυπνοῦν τὸ τάχυ.
Καὶ θέλω νἄχω στρῶμα μου, νἄχω καὶ σκέπασμά μου
τὸ καλοκαίρι τὰ κλαδιὰ καὶ τὸν χειμώ᾿ τὰ χιόνια.
Ζιαζιάς Κωνσταντίνος Αντιστράτηγος Ε.Α
 Πρώην   Αρχηγός Στρατού