Aθήνα, 20 Μαρτίου 2012
Από το γραφείο του Βουλευτή Ευρυτανίας Ηλία Καρανίκα ανακοινώνεται ότι στα πλαίσια των ενεργειών που έχουν ως στόχο την διαμόρφωση αναπτυξιακών προοπτικών για τους νομούς Ευρυτανίας και Φωκίδας, τόσο ο κ. Καρανίκας όσο και η Βουλευτής Φωκίδας κ. Αφροδίτη Παπαθανάση συνυπογράφουν Επιστολή προς εκπροσώπους φορέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία περιγράφεται η υφιστάμενη κατάσταση σε σχέση με την υπαγωγή της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας στον «Στόχο 2» του ΕΣΠΑ, με τον συνακόλουθο αποκλεισμό της από τον «Στόχο 1»....
Η Επιστολή απευθύνεται στον Ευρωπαίο Επίτροπο Περιφερειακής Ανάπτυξης κ. Γιοχάνες Χαν, στην Πρόεδρο της Επιτροπής για την Περιφερειακή Ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μαρία Χούμπνερ Ντανούτα, στον 1ο και 4ο Αντιπρόεδρο της Επιτροπής για την Περιφερειακή Ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κκ. Γεώργιο Σταυρακάκη και Χρυσόγελο Νικόλαο, αντίστοιχα και στην Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής στην Αγγλική και Ελληνική Γλώσσα:
ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Subject: “Regional Disparities in Greece”
Regional disparities in Greece, as they evolved during the postwar period, are a structural feature of the Greek economy. In the long term the absolute sizes highlight the profound and persistent imbalances in the productive potential of the country.
The usual indicators by which regional disparities are measured are the Per Capita Gross Domestic Product (p/c GDP) of each of the thirteen (13) administrative Regions and Unemployment (as a percentage of the active population). However, these two variables suffer from significant weaknesses, particularly when used as evidence of the actual level of prosperity in each region.
They are a large factor in the presentation and analysis of regional disparities and are still the basic criteria for indicating the deprived regions and thus the E.U. subsidy given under existing policies (Community Support Framework resource allocation, investment aid to enterprises, etc.).
Concerning Greece, the extent of inequalities in p/c GDP among the thirteen (13) regions is significant as the 'richest' region of Attica, has a p/c GDP 2.07 times higher than that of the 'poorest' which is Western Greece. In the area of Unemployment disparities expand more: Western Macedonia, the most problematic area is characterized by a level of Unemployment 2.5 times higher than that of Crete.
The problem does not only appear in relative, internal, Greek comparisons. Total lag among the other European countries is significant as well. Since the implementation of active coherence policies (by means of three Community Support Frameworks or the very important aid to various rural areas) and after the reduction of the EU-25 average caused by the inclusion of Eastern Europe countries, Greece still counts eight (8) out of thirteen (13) regions with a GDP lower than 75% of E.U. average.
Evritania and Fokida belong to Central Greece, a region with GDP equal to 125% of the E.U. average. However, in a recent report issued by the European Commission, Evrytania was the only Regional Unit in Europe that suffered a decrease in GDP over the last decade. According to the same report, the GDP of Greece during the same 10 years increased by 98%. The Commission underlines the issue and poses that there is an extremely divergent result: some counties as well as mountainous and island regions are developing either too quickly or unpredictably slowly.
While eight (8) Greek Regions record some of the highest rates of convergence, a single Regional Unity, Evritania, remains the only negative example in the whole of Europe: In 2007, its per capita Income was lower than that of 1996. During the previous decade Evritania's GPD decreased by 1.77% from an already very low per capita income of 10,042 euros GDP.
Despite this huge gap, Evrytania and Fokida are excluded by “Objective 1” of European Union Convergence Programmes due to the fact that they are administrated by the Region of Central Greece. “Objective 1” relates to infrastructure development, the basic axis for economic and commercial activity.
Under the framework described there is a very strong need to create a new way of calculating the needs of each Regional Unity in Greece in order to resolve two convergence issues:
1) Eliminating real injustices that arise and
2) Ensuring that deprived areas will substantially reach convergence targets in the E.U. in a sustainable way.
Θέμα: «Το ζήτημα των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων στην Ελλάδα»
Οι περιφερειακές διαφορές στην Ελλάδα, όπως αυτές εξελίχθησαν κατά την μεταπολεμική περίοδο, αποτελούν χαρακτηριστικό δομικό γνώρισμα της ελληνικής οικονομίας. Τα δε απόλυτα μεγέθη που τη χαρακτηρίζουν, μακροπρόθεσμα αντανακλούν τις βαθιές και επίμονες ανισότητες της παραγωγικής δυνατότητας της χώρας
Οι συνηθισμένοι δείκτες με βάση τους οποίους οι περιφερειακές αυτές διαφορές υπολογίζονται (σε οικονομικούς όρους) είναι το Κατά Κεφαλήν Α.Ε.Π. και ο δείκτης Ανεργίας (σαν ποσοστό του ενεργού πληθυσμού) καθεμιάς από τις δεκατρείς (13) διοικητικές Περιφέρειες. Οι δύο αυτές μεταβλητές χαρακτηρίζονται ωστόσο από σημαντικές αδυναμίες, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται σαν ενδεικτικά στοιχεία του τρέχοντος επιπέδου ευημερίας σε κάθε περιοχή. Εξακολουθούν επίσης να αποτελούν καθοριστικό παράγοντα στην παρουσίαση και ανάλυση των διαφορών αυτών στην Ευρώπη και άρα το κριτήριο βάσει του οποίου καταδεικνύονται οι στερημένες σε αυτήν Περιφέρειες και η επιχορήγηση που αντίστοιχα δίδεται με βάση τις υπάρχουσες πολιτικές (Πλαίσιο Κοινοτικής Στήριξης για την κατανομή των πόρων, επενδυτική βοήθεια επιχειρήσεων κλπ.).
Σε ότι αφορά στην Ελλάδα, ο βαθμός ανισοτήτων σε όρους Κατά Κεφαλήν Εισοδήματος μεταξύ των δεκατριών (13) Περιφερειών είναι σημαντικός καθώς η πιο προνομιούχος περιοχή, η Αττική, χαρακτηρίζεται από Κατά Κεφαλήν ΑΕΠ 2.07 φορές μεγαλύτερο από αυτό της πιο φτωχής περιοχής, της Δυτικής Ελλάδας. Σε όρους Ανεργίας οι ανισότητες επεκτείνονται ακόμη περισσότερο καθώς η Δυτική Μακεδονία αντιπροσωπεύει ένα δείκτη 2.5 φορές υψηλότερο από αυτόν της Κρήτης.
Το πρόβλημα δεν γίνεται όμως αισθητό μόνο μέσα από συγκρίσεις στο εσωτερικό της Ελλάδας. Η συνολική υστέρηση μεταξύ και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών είναι επίσης σημαντική. Από την εφαρμογή και έπειτα Ενεργών Πολιτικών Συνοχής (σε όρους τριών Πλαισίων Κοινοτικής Στήριξης, σε όρους σημαντικής ενίσχυσης σε διάφορες αγροτικές περιοχές) και ύστερα από τη μείωση του ευρωπαϊκού μέσου όρου λόγω της ένταξης των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, η Ελλάδα εξακολουθεί να μετρά οκτώ (8) από τις δεκατρείς (13) Περιφέρειές της με Α.Ε.Π. χαμηλότερο από το 75% του ευρωπαϊκού μέσου όρου!
Η Ευρυτανία και η Φωκίδα ανήκουν στη Στερεά Ελλάδα, μια περιφέρεια με Α.Ε.Π. ίσο με 125% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Ωστόσο, σε μια πρόσφατη Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η Ευρυτανία αναφέρεται ως η μόνη Περιφερειακή Ενότητα στην Ευρώπη της οποίας το Α.Ε.Π. εμφανίστηκε μειωμένο στο πέρας της τελευταίας δεκαετίας. Σύμφωνα με την ίδια αναφορά, το Α.Ε.Π. της χώρας στο σύνολό της αυξήθηκε κατά 98% τα τελευταία δέκα χρόνια. Η Επιτροπή τονίζει το θέμα και παραθέτει ένα εξαιρετικά αντιφατικό αποτέλεσμα: ορισμένες περιοχές. ορεινές αλλά και νησιωτικές αναπτύσσονται είτε υπερβολικά γρήγορα, είτε απρόβλεπτα αργά.
Καθώς οκτώ (8) ελληνικές Περιφέρειες καταγράφουν μερικούς από τους υψηλότερους ρυθμούς Σύγκλισης, μία Περιφερειακή Ενότητα, αυτή της Ευρυτανίας, παραμένει το μόνο αρνητικό παράδειγμα σε ολόκληρη την Ευρώπη: το 2007 το Κατά Κεφαλήν Εισόδημά της ήταν χαμηλότερο από αυτό του 1996! Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας το Α.Ε.Π. της Ευρυτανίας μειώθηκε σε ποσοστό 1.77%, κάτω από ένα ήδη πολύ χαμηλό Κατά Κεφαλήν Εισόδημα, της τάξης των 10,042 Ευρώ.
Παρά το τεράστιο αυτό χάσμα, η Ευρυτανία και η Φωκίδα παραμένουν εκτός του «Στόχου 1» των Προγραμμάτων Ευρωπαϊκής Σύγκλισης διότι διοικητικά υπάγονται στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο «Στόχος 1» αφορά στην ανάπτυξη των υποδομών, το θεμελιακό δηλαδή άξονα για την ανάπτυξη της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητα.
Με βάση τα παραπάνω αποτελεί για μας κοινό τόπο η ανάγκη για δημιουργία ενός νέου τρόπου ποσοτικού προσδιορισμού των αναγκών κάθε Περιφερειακής Ενότητας στην Ελλάδα ώστε να διευκολυνθεί και να προχωρήσει πραγματικά η Σύγκλιση στοχεύοντας:
1) Στην αποβολή των πραγματικών αδικιών που προκύπτουν
2) Στη βιωσιμότητα αυτής της προσέγγισης
